اینو رو پست facebook یکی از دوستام خوندم که مشترک گرامی خوب بودن هزینه ای ندارد فقط جهت اطلاع ! واقعا چرا بعضی از ما ایرانیا چشم دیدن همدیگه رو نداریم ؟ چرا نمیتونیم با بقیه خوب باشیم ؟ این اصلا سخت نیست تا به همدیگه خوبی کنیم !! بابا چرا اینقدر تنگ نظر هستیم چرا وقتی رفیقمون بیشتر پول داره پشت سرش صفحه میزاریم ؟ چرا وقتی یکی بیشتر میدونه پشت سرش میگیم هیچی حالیش نیست ؟ چرا به اخلاق خوب افراد فکر نمی کنیم ؟ چرا اینقدر بدیهای همو بزرگ می کنیم ؟ و ... اینا به خاطر اینه که فرهنگمون خرابه یا اینکه تبعیض توی ایران زیاده ؟ مثلا چون امکان فلان چیزو نداشتیم باید دهن یارو رو سرویس کنیم که فلان چیزو داره ؟؟؟ هیچوقت نمیتونستم به خودم بگم که کسی داره بهم حسودی میکنه.هنوزم فکر نمیکنم اینقدر لایق این هستم که کسی بهم حسودی کنه.این مشکلی نیست ولی چرا از روی حسودی دهن همدیگه رو سرویس میکنیم ؟؟!! چی از بچگی به ما یاد میده که همدیگه رو بفروشیم ؟ کی اینو به ما یاد میده و چرا ؟ چرا باید ایرانیا اینقدر با مشکل با هم زندگی کنن ؟
اصلا یه سوال اصلی : چرا ما اینقدر آدمای پیچیده ای هستیم ؟!
اگه کسی جواب اینا رو میدونه حتما برام نظر بزاره.از قبل ممنون !
وقتی شروع می کنی یه راه طولانی رو بری برای اینکه به آرامش برسی... به حرف پسر عمم دارم فکر می کنم که می گفت سر نخواستنمون دعواست ! خیلی طول میکشه تا آدم بفهمه چه بلایی توی مملکت خودش سرش اومده.
مدتها سعی داشتم راهی پیدا کنم که به آرامش برسم.فکر نمیکردم مدتی که دارم درس می خونم ، مدتی که خونه بابا مامانم هستم و همه لحظه های دیگه که دوستشون ندارم همه اینا زندگی هستن که باید ازش لذت برد.شاید اجازه اینکه از درس خوندن لذت ببرم نداشتم ! یا از اینکه از لحظه های بودن توی خونه مامان بابا یا ... حالا وقتی بخوای همه اینا رو درست کنی خیلی باید تلاش کنی.خیلی باید مغر خودتو گاز بگیری ! حالا هر وقت رسیدم خبر میدم !